استقامت: پایدارى در دین
این واژه از ریشه «قـوـم» است و براى آن معانى مختلفى مانند اعتدال[1]، ثبات و مداومت[2] استمرار[3]، پایدارى، ایستادن، درست شدن و قیمتنهادن[4] را بازگو کردهاند و معناى اعتدال شهرت بیشترى دارد.[5] برخى گفتهاند: استقامت همان اقامه است; ولى اضافه شدن دو حرف «س» و «ت» معناى آن را تأکید مىکند.[6]
در معنایى جامع مىتوان گفت نظر به اینکه اصل واحد در این ماده، مفهومى
است در برابر قعود و معناى اصلى آن به پاداشتن و فعلیت عمل است، استقامت با
توجه به معناىطلبى باب استفعال، بهمعناى طلب قیام است و استمرار و
استدامت و مانند آن از لوازم معناى اصلى بهشمار مىآید.[7]
استقامت در مفهوم قرآنى آن اصطلاحى براى پایدارى در دین و مسیر حق در برابر کژیهاست.[8] اهل معرفت تعابیرى چون «اهل استقامت» و«منزلاستقامت» را که مرحلهاى از مراحل سلوک الى اللّه است بهکار مىبرند.[9]
در نظر عارفان، استقامت برزخى است بین پرتگاههاى مخوف عالم تفرق و
سدرةالمنتهاى عالم جمع و روحى است که احوال سالکان بدان زنده و باقىاست.[10]
ادامه مطلب ...